Page Nav

{fbt_classic_header}

Τελευταια νεα:

latest

Η έκθεση της μαθήτριας, η "λογοκλοπή" και οι θεωρίες συνωμοσίας!

Κυκλοφορεί κι αναστατώνει το διαδίκτυο. Δεν πρόκειται για τολμηρή φωτογραφία ή για πικάντικο ρεπορτάζ, αλλά για μία έκθεση. Πρόκειται γ...

Η έκθεση της μαθήτριας, η "λογοκλοπή" και οι θεωρίες συνωμοσίας!

Κυκλοφορεί κι αναστατώνει το διαδίκτυο. Δεν πρόκειται για τολμηρή φωτογραφία ή για πικάντικο ρεπορτάζ, αλλά για μία έκθεση. Πρόκειται για την έκθεση (πραγματική ή πλαστή) μιας μαθήτριας που ισχυρίζεται ότι αδικήθηκε στη βαθμολόγηση στις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις.

Διαμαρτύρονται οι εκπαιδευτικοί θεωρώντας την έκθεση πλαστή και ως μια προσπάθεια να πληγεί ο θεσμός των πανελλαδικών. Κάποιοι μάλιστα σπεύδουν να βρουν "κουσούρια" στο κείμενο (που ξεπερνά κατά 200% το μέγιστο επιτρεπόμενο αριθμό λέξεων) για να δικαιολογήσουν τη χαμηλή βαθμολογία. Θεωρίες συνωμοσίας κατακλύζουν το διαδίκτυο

- Υπάρχει πρόβλημα με τη βαθμολόγηση της έκθεσης γενικά;

Ναι υπάρχει. Και τώρα και πάντα. Αποδεικνύεται από το μεγάλο ποσοστό αναβαθμολογήσεων διαχρονικά στο μάθημα της έκθεσης από την εποχή των δεσμών ακόμα. Άλλωστε είναι γνωστό και ισχύει όχι μόνο για το μάθημα της νεοελληνικής γλώσσας, ότι δεν υπάρχει ενιαία γραμμή στη βαθμολόγηση των γραπτών. Κάθε βαθμολογικό κέντρο βγάζει δικούς του κανόνες γι' αυτό υπάρχουν "αυστηρά" και "επιεική" βαθμολογικά κέντρα.

Δεν θα διαφωνήσει κανείς (πλην ίσως των πιο ειδικών, των φιλολόγων δηλαδή) ότι πρόκειται για ένα συμπαθητικό κείμενο με πλούσιο λεξιλόγιο. Κάποιος πιο καχύποπτος θα αναρωτιόταν πώς είναι δυνατόν μια 18χρονη να μπορεί να γράψει έτσι. Και το σημαντικότερο πώς θυμάται τι έγραψε.

Ας γυρίσουμε όμως 30 χρόνια πίσω (και βάλε). Είμαι μαθητής Γ λυκείου. Τα φροντιστήρια έδιναν ιδιαίτερη βαρύτητα στο μάθημα της έκθεσης αφού από αυτό εξαρτιόταν (όπως και σήμερα) η εισαγωγή στις σχολές υψηλής ζήτησης (τρία 20άρια και ένα ? για την έκθεση). Μία συνηθισμένη πρακτική που ακολουθούσαν αρκετοί φροντιστές, οι περισσότεροι θα έλεγα, ήταν η εξής:

Έδιναν στους μαθητές κάθε εβδομάδα 20 εκθέσεις γραμμένες. Όχι των 500 λέξεων, αλλά των 20 σελίδων. Οι μαθητές αποστήθιζαν και πήγαιναν το Σάββατο στο φροντιστήριο και έγραφαν μία από αυτές. Στο τέλος της χρονιάς και αφού είχαν αποστηθίσει κάπου 1000 εκθέσεις είχαν πολλές πιθανότητες να "πιάσουν" το θέμα. Αν συνέβαινε αυτό θα είχαν μια υψηλή βαθμολογία στο κρίσιμο μάθημα. Ακόμα όμως κι αν δεν έπεφτε το θέμα αυτό, θα μπορούσαν να γράψουν μια αξιοπρεπή έκθεση, χρησιμοποιώντας κομμάτια από τις εκθέσεις που είχαν αποστηθίσει.

Μετά από 30 χρόνια, κάποιοι φαίνεται ότι χρησιμοποιούν την ίδια "τεχνική"


Το παραπάνω κείμενο που αποτελεί μέρος της έκθεση της μαθήτριας βρίσκεται σε μία τράπεζα θεμάτων στην παρακάτω διεύθυνση (σελίδα 14)


Επίσης μπορεί κάποιος να το βρει και στην ακόλουθη διεύθυνση 


στην τρίτη παράγραφο (κείμενο του Θανάση Παπαβασιλείου)   


Τα πράγματα επομένως είναι απλά. Η μαθήτρια αποστήθισε την έκθεση που της είχαν γράψει στο φροντιστήριο. Μόλις είδε το θέμα "τρελάθηκε" από τη χαρά της. Το μόνο που είχε να κάνει ήταν να αναπαράγει το κείμενο που είχε αποτυπωθεί στο μυαλό της. Και βέβαια ήταν σίγουρο ότι θα έπαιρνε μια υψηλή βαθμολογία, αφού θα είχε γράψει την τέλεια έκθεση. Τι κι αν ξεπέρασε κατά 1000 το όριο των λέξεων. Προφανώς δεν ήξερε τι να αφαιρέσει. Βέβαια οι βαθμολογητές είχαν άλλη άποψη και δεν είμαι ειδικός για να "βαθμολογήσω" τη συγκεκριμένη έκθεση.

Έτσι εξηγείται και το μυστήριο, πώς είναι δυνατόν να θυμόταν λέξη προς λέξη τι έγραψε. Όσο για τις απορίες κάποιων πώς μπορεί να ξέρει την βαθμολογία στην έκθεση, όταν αυτή αποτελεί μέρος μόνο της συνολικής βαθμολογίας, να πούμε ότι όταν έρχονται οι βαθμοί στα σχολεία, έρχονται μαζί και τα αποκόμματα από τα τετράδια, προκειμένου να ελεγχθούν τυχόν λάθη. Εκεί φαίνεται ακριβώς και η βαθμολογία ανά βαθμολογητή και ανά θέμα.

Θεωρίες συνωμοσίας κατά την άποψή μου δεν υπάρχουν. Γεγονός όμως είναι ότι κάτι πρέπει ν' αλλάξει και όχι μόνο στο μάθημα της γλώσσας (βλ. μαθηματικά προσανατολισμού κ.λ.π.). Κρίμα για την μαθήτρια και κάθε άλλο μαθητή που κατέβαλλε μεγάλη προσπάθεια χωρίς να πάρει το αντίστοιχο αποτέλεσμα.   

Ωστόσο, οι τόνοι ψηφιακού μελανιού που χύθηκαν για το σχολιασμό του θέματος δείχνουν  ότι υπάρχει θέμα.

Γιώργος Βαρδακώστας